De Maatschappij van het Spektakel (boek)

Voor de gelijknamige artikelen, zie The Society of the Spectacle .

The Performing Arts Society
Cover van de editie in Gallimard
Auteur	Guy Debord
Land	Frankrijk
Geslacht	filosofisch essay politiek essay
Editor	Buchet/Chastel
Publicatiedatum	14 november 1967
Chronologie
tegen bioscoop Volledige filmische werken
Bewerken

La Société du Spectaculaire is een essay van Guy Debord dat oorspronkelijk is gepubliceerd op14 november 1967bij Buchet/Chastel . Het boek had een sterke impact na de gebeurtenissen van mei 68 .

De vorm van het boek en het doel ervan

Het werk bestaat uit 221 "theses" en is als volgt onderverdeeld in negen hoofdstukken:

• I. “de voltooide scheiding”
• II. “merchandise als spektakel”
• III. "eenheid en verdeeldheid in uiterlijk"
• IV. “het proletariaat als subject en als vertegenwoordiging”
• V. "tijd en geschiedenis"
• VI. "Spectaculaire Tijd"
• VII. "Territoriumplanning"
• VIII. “ontkenning en consumptie in cultuur”
• IX. "gematerialiseerde ideologie"

Het boek is opgezet als een politiek essay en heeft tot doel het onderwerp assertief te verwoorden . Debord wil inderdaad niet demonstreren of zelfs overtuigen, maar laten zien. Hij sluit zich aldus aan bij de opvatting van Marx door te zeggen dat de filosofie haar verwerkelijking moet vinden en niet langer haar discussie ^{[ 1 ]} . In dit essay breidt de auteur de kritiek uit op het warenfetisjisme die Marx in 1867 ontwikkelde in Kapitaal , zelf een uitbreiding van de theorie van vervreemding die door Marx in zijn handschriften uit 1844 werd uiteengezet.. De originaliteit van Debords reflectie bestaat erin de hedendaagse vooruitgang van het kapitalisme op het dagelijks leven te beschrijven, dat wil zeggen in zijn greep op de wereld “door” de waar. Deze afstamming wordt uitgedrukt door een bepaald aantal "knipogen" of herhalingen, waarvan de eerste zin van het boek de aankondiging is. De openingszin van Société du Spectacle is inderdaad een afleiding ^{[ 2 ]} van de openingszin van Karl Marx ' Kapitaal  :

“De rijkdom van samenlevingen waarin de kapitalistische productiewijze heerst, verschijnt als een enorme accumulatie van waren. »

— (eerste zin in het boek van Marx)

„Het hele leven van samenlevingen waarin moderne productievoorwaarden heersen, wordt aangekondigd als een enorme opeenstapeling van spektakels . »

— (eerste zin van The Society of the Spectacle )

Scripties van de auteur

De Society of the Spectacle is in wezen een radicale kritiek op de waar en zijn overheersing van het leven, die de auteur ziet in de bijzondere vorm van "  vervreemding  " van de consumptiemaatschappij . Het concept van spektakel verwijst naar een manier van reproductie van de samenleving gebaseerd op de reproductie van waren , die steeds talrijker en steeds meer op elkaar lijken in hun verscheidenheid. Debord pleit voor een enactment van het bewustzijn dat men heeft van zijn eigen leven, in de richting van een illusoir pseudo-leven dat ons door de kapitalistische samenleving wordt opgelegd, vooral sinds de naoorlogse periode .

De Society of the Spectacle ontleedt de processen van individuatie in de toen ontluikende postindustriële samenleving . Het beschrijft de evolutie van de praktijk van "scheiding" als een kapitalistisch economisch apparaat. Hoe sinds de introductie van assemblagelijnen waar de arbeider wordt gescheiden van wat hij produceert, produceert de liberale warenmaatschappij sinds de jaren vijftig het subject/de consument als een wezen dat door verschillende sociaal-economische industrieën wordt gescheiden van zijn ware verlangens? etc.): bijvoorbeeld hoe stereotypenvan trendy jongeren of rebels worden gedragsmodellen om te volgen, waardoor onze wens om onszelf aan de ander te tonen een pastiche wordt van een consumeerbare, uitwisselbare reproductie ("De show is geen reeks beelden, maar een sociale relatie tussen mensen, gemedieerd door beelden". stelling 4 van het eerste hoofdstuk, "Het ware is een moment van het onware"; stelling 9 van het eerste hoofdstuk).

Hij betoogt, in wezen in het eerste hoofdstuk, dat de immanente richting van het spektakel ook het doel is en dat het dus, als het wordt toegepast, zichzelf exponentieel rechtvaardigt.

Volgens Debord is het spektakel het voltooide stadium van het kapitalisme, het is een concrete tegenhanger van de organisatie van de waar. Het spektakel is een economische ideologie , in die zin dat de hedendaagse samenleving de universaliteit van een enkele levensvisie legitimeert, deze oplegt aan de zintuigen en het geweten van iedereen, via een sfeer van audiovisuele, bureaucratische, politieke en economische, alle solidair met elkaar. Dit om de reproductie van macht en vervreemding in stand te houden  : het verlies van het leven van het leven.

Ook krijgt het begrip meerdere betekenissen. Het 'spektakel' is zowel het propagandaapparaat van de greep van het kapitaal op het leven als een 'sociale relatie tussen mensen gemedieerd door beelden' ^{[ 3 ]} .

het beheer van goederen en hun productie wordt gecentraliseerd door de bureaucratische structuren die al deze staten beheren. Debord beschrijft het met de term 'geconcentreerd spektakel' (thesis 64).

In 1988 beschrijft Debord in Commentaren op de spektakelmaatschappij de evolutie van de spektakelmaatschappij in die zin dat deze marktverhoudingen zo volledig in de samenleving zijn versmolten dat ze systemisch zijn geworden. Hij beschrijft het als een combinatie van de twee voorgaande vormen met de term 'geïntegreerd spektakel' (commentaar IV). Debord vat de stelling van zijn boek in één zin samen, voor hem is het 'moderne spektakel' 'de autocratische heerschappij van de markteconomie die een status van onverantwoordelijke soevereiniteit heeft bereikt, en alle nieuwe regeringstechnieken die met deze heerschappij gepaard gaan. »

Diverse reacties

• De filosoof Giorgio Agamben in 1990: “Het meest verontrustende aspect van Debords boeken is ongetwijfeld de meedogenloosheid waarmee de geschiedenis zich lijkt te hebben toegelegd op het bevestigen van zijn analyses. Niet alleen, twintig jaar na The Society of the Spectacle , de commentaren op de Society of the Spectacle(1988) waren in staat om op alle gebieden de nauwkeurigheid van diagnoses en voorspellingen vast te leggen, maar intussen versnelde de gang van zaken overal zo gelijkmatig in dezelfde richting, dat slechts twee jaar na de publicatie van het boek, het lijkt alsof de wereld van vandaag politiek is niet meer dan een parodie enscenering van het scenario dat het bevatte. De substantiële eenwording van het geconcentreerde spektakel (de populaire democratieën van het Oosten) en van het diffuse spektakel (de westerse democratieën) in het geïntegreerde spektakel, dat een van de centrale stellingen van de commentaren vormt, wat velen destijds paradoxaal vonden, blijkt nu triviaal bewijs te zijn. De onwrikbare muren en ijzers die de twee werelden verdelen waren in een paar dagen gebroken. Opdat het geïntegreerde spektakel ook in hun landen ten volle zou worden gerealiseerd, hebben de regeringen van het Oosten de Leninistische partij in de steek gelaten, net zoals die van het Westen allang afstand hadden gedaan van het machtsevenwicht en de werkelijke vrijheid van gedachte en communicatie, in de naam van de verkiezingsmachine van de meerderheid en de mediacontrole van de mening (beide hadden zich ontwikkeld in moderne totalitaire staten). » ^{[ 4 ]}
• Jacques Ellul herinnert zich in de aantekeningen van zijn onder de naam Marxistische gedachte gepubliceerde cursussen dat de bevestiging van het leven dat door het proletariaat tot een eenvoudig schouwspel werd gereduceerd, inderdaad bij Marx wordt aangetroffen, en dat Debord niet de 'initiator' is.

edities

Eerste editie van La Société du Spektakel (Buchet-Chastel).

• The Society of the Spectacle , Buchet/Chastel- edities , Parijs,14 november 1967.
• The Society of the Spectacle , Champ libre- edities , Parijs,29 september 1971.
• The Society of the Spectacle , Gallimard- edities , Parijs,21 september 1992, 184 pagina's.
• The Society of the Spectacle , Gallimard- edities, Folio- collectie , Parijs,23 januari 1996.

Opmerkingen en referenties

Zie ook

Bibliografie

• Jean-Louis Moinet, Genesis en eenwording van het spektakel , Champ Libre , 1977.
• Anna Trespeuch-Berthelot , "The successive lives of La Société du Spectaculaire  ", Vingtième siècle Revue d'histoire, Paris, Presses de Sciences Po , n°122, april-juni 2014.

Gerelateerde artikelen

Externe links

• Samenvatting van citaten van andere auteurs "gekaapt" door Guy Debord in La Société du Spectacle , Geocities
• Jean-Marie Tremblay , "  Guy-Ernest Debord, La société du spectrum (1967)  " , volledige tekst, over Klassieken van de Sociale Wetenschappen door de Universiteit van Quebec in Chicoutimi ,2 februari 2005 ( DOI  10.1522/cla.deg.soc , toegankelijk20 december 2019)

• Filosofie Portal
• Beleidsportal
• portaal uit de jaren 60
• Anarchisme Portaal